معنی چراغ شرع - جستجوی لغت در جدول جو

چراغ شرع

لغت نامه دهخدا

چراغ پره

پروانه که گرد شمع و چراغ می پرد، چراغ واسه

فرهنگ فارسی عمید

چراغ برق

چراغی که به وسیلۀ نیروی الکتریسیته روشن می شود، چراغ الکتریک

فرهنگ فارسی عمید

چراغ بره

جاچراغی که از شیشه درست کنند و چراغ را در آن بگذارند که باد آن را خاموش نکند، فانوس، چروند، چراغ پرهیز، قندیل، چراغ واره، چراغ بادی، چراغدان، چراغبانه، مردنگی

فرهنگ فارسی عمید

چراغ شمس

(چَ / چِ غِ شَ)

کنایه است از خورشید. چراغ روز. آفتاب:
این چراغ شمس کو روشن بود
نزفتیلۀ پنبه و روغن بود.
مولوی

لغت نامه دهخدا

چراغ شدن

(اَ گِ گَ دَ)

درخشیدن و روشن گشتن. (ناظم الاطباء). روشن شدن. شعله دادن. فروزان شدن چراغ. نور دادن چراغ:... و چون آتشی است که از سنگ و پولاد جهد و تا سوخته نیابد، نگیرد و چراغ نشود که از او روشنائی یابند. (نوروزنامه) ، موکل شدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چراغ شام

(چَ / چِ غِ)

چراغ که هنگام شام روشن کنند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

چراغ پره

(چَ / چِ پَ رَ/ رِ)

قسمی پروانۀ سیاه با پرهای دراز دودی رنگ. نوعی حشره. پروانۀ چراغ. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چراغ بره

(چَ / چِ بَ رَ / رِ)

چراغدان را گویند. (برهان) (آنندراج). چراغدان. (ناظم الاطباء). بعربی مشکوه خوانند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). چراغواره. چراخواره. جاچراغی. چراغدان. رجوع به چراخواره و چراغواره شود، اسبی که دو دست را بلند کرده بر روی دو پا ایستد. (ناظم الاطباء). چراغ. چراغپا

لغت نامه دهخدا

چراغ برق

(چِ بَ)

نام خیابانی از خیابانهای قدیم و مرکزی تهران که از میدان سپه (توپخانه) بطرف سرچشمه و سه راه امین حضور امتداد یابد. این خیابان نخست به ’خیابان چراغ گاز’ معروف به وده و اینک به ’خیابان امیرکبیر’ نام گذاری شده است

لغت نامه دهخدا

چراغ برق

(چَ / چِ غِ بَ)

چراغ الکتریکی. چراغی که بنور برق روشن شود. چراغی که نیروی الکتریسیته منبع و مولدروشنائی آنست. رجوع به الکتریسیته و الکتریک شود

لغت نامه دهخدا

چراغ شب

(چَ / چِ غِ شَ)

ماهتاب. (ناظم الاطباء) ، چراغ که در شب افروزند. و چراغ شب باران و چراغ شب مهتاب، هر کدام معروف و کنایه از آنست که لطفی ندارد. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا